rest in peace...

don’t you rest, my soul, the weak fighter?

how long you go on? how long?

one whole day? perhaps, again a whole evening?

yet, it seems not too long, does it?

but, my dear soul, you must rest. and rest in peace!

"peace, what is it?" you pondered often...

don’t you want an answer, my soul, my dear?

don't you stop excavating, my soul, to dig through the past?

you discover each time a new substance, a new ground:

a vibrant passion - the whole story began

a passive cowalking - the story went on

a possessive lovemaking - a strange twist all of a sudden...

where is the time to rest, my soul, my friend? 

new substance, new ground and...

again a new reason to loose your self...

don’t be scared of repetition, my beloved, my soul!

it will repeat. of course, it will.

this world is a repetition of the same saga

it was sung long ago, and was repeated last night

and will be repeated now, at this moment.

my dear, my soul, you must rest!

peace, an answer you are longing for, meets you in rest

don't go on but stay, my soul, stay and rest

ಲುಪ್ತ ...

ಯಾರು, ಯಾರಿಗೆ, ಯಾಕೆ ... ?

ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದೆ, ಲುಪ್ತ ತಾನೆಂಬ ಅರಿವಾಗಿ  

ಪರಿತಪಿಸಿದವನು ನಾನು ಮತ್ತು ನೀನೂ
ಬಿರುಕಿನ ಆಚೀಚೆ ನನ್ನ ನಿನ್ನ ಬದುಕು
ಒಂದೇ ನೆತ್ತರು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಲಿ
ಒಂದಾಗಿ ಬೆಳೆದದ್ದು ಒಂದೇ ಸೂರಿನಡಿ
ಏನಾದರೂ ಕೇಳಿಸೀತೇ ಬಿರುಕಿನ ಆಚೀಚೆ?
ಕೇಳಿಸದೇ? ಕತ್ತಿ ಮಸೆಯುವ ಸದ್ದು
ಅಂದು ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೆಂಬ ವಾಂಛೆ
ಇಂದು ದಾಯಾದಿಗಳ ಹುನ್ನಾರ ಮತ್ತು ಸಂಚು

ಆಚೀಚಿನ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಸೊಬಗಿತ್ತು
ಯಾರು, ಯಾರಿಗಾಗಿ, ಯಾರನ್ನು ಕಳಕೊಂಡೆವೋ ...
ಒಂದೇ ಸೂರಿನಡಿ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಒಂದೇ ಮೇಣದಡಿ...
ಅಯ್ಯೋ ಪ್ರಾರಬ್ಧವೇ, ನಿನ್ನ ನಾ ತೊರೆಯಬೇಕಾಯ್ತೇ!
ಹೆಣ್ಣೊಂದು ಈ ಪರಿ ಕೊಲ್ಲಬಹುದೇ!

ನೆತ್ತರಲಿ ಪಾಲಿಲ್ಲದ, ಸೂರಿನಡಿ ಸುಳಿವಿಲ್ಲದ

ಈಗ ಮಾತ್ರ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ
ಒಡನಾಟದ ಆ ಹಲವು ದಶಕಗಳ ಹೀಗೆ ಹೊಸಕುವುದೇ!
ಒಡನಾಡಿ ಇವಳೆಂಬುದೊಂದು ಪೊಳ್ಳು ಹಾಸ್ಯ ತಾನೇ?

ನಿನ್ನ ಹೆಗಲೇರಿ ಕುಳಿತಾಗ ಅಂದು ಎಂಥಾ ಮುದವಿತ್ತು
ಮತ್ತೆ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ನಡೆದಾಗಲೂ...
ನನಗೆ ನೀನು, ನಿನಗೆ ನಾನು.
ಛಾವಡಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಅಮ್ಮ ನಕ್ಕಿದ್ದೇನು
ಬೀಡಿಯ ಹೊಗೆ ಉಗುಳುತ್ತಾ ಅಪ್ಪ ಬೀಗಿದ್ದೇನು
ಎಲ್ಲರಂತಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಪಿಂಡಗಳು
ತುಂಡು ಪೆಪ್ಪರಮೆಂಟಿಗಾಗಿ ಜಗಳ ಕಾದಾಟ
ನೆರೆಮನೆಯ ಪ್ರತಿದಿನದ ಹಾಡು
ಆದರಿಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹ, ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಬರೀ ಅವೇ...

ನೆನಪಾಗಿ ಕಣ್ಣು ಒದ್ದೆಯಾದರೂ
ಅದೇ ನೀರು ಮಸೆವ ಕತ್ತಿಗೆ ಸಾಣೆ ಹಿಡಿಸಿತಲ್ಲಾ
ಯಾರು ನಂಬಾರು ಹೇಳು
ಹೆಣ್ಣೊಂದು ನಿನ್ನ ನನ್ನಿಂದ ಕದ್ದೊಯ್ದ
ಕಹಿಯಾದರೂ ನುಂಗಬೇಕಾದ ಸತ್ಯ

ಎಷ್ಟೋ ಸಬೂಬುಗಳು, ಅದೆಷ್ಟೋ ಜವಾಬುಗಳು

ಲುಪ್ತತೆಯ ನಂಬದಿರಲು ನೂರಾರು ಯತ್ನಗಳು 

ನಂಬಿ ಏನಾಗಬೇಕು, ಲಾಭ-ನಷ್ಟಗಳ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ
ಈಗ ಬರೀ ಅರ್ಥಹೀನ. ಹೌದು, ಬರೀ ಅರ್ಥ-ಹೀನ!

dreams on the edge...

the doors are open
but the homes are deserted
the food is ready
but the table is empty
there is no one here

where have they all gone!
there, under the tree
beside the river
children are sleeping
mothers are weeping
oh how cruel everything!

where are those dreams
disturbing deep sleep
at the mid hours of night?
'dreams are wanted'
 beware! hey, you!
'dreams are not dead'

dreaming under a tree
beside the river
this time they do disturb
not the dreaming minds
but the deserted houses
and the empty tables

the doors are open
and the minds too
the homes are deserted
but the streets aren't
'dreams are living'
and there, they are!

ನಿನ್ನ ಪಥ...

ನಾನಾಗ ಬಯಸುವೆ  

ನಿನ್ನಂತೆ ಮನೆ ಇಲ್ಲದ ಪಕೀರ

ಸದಾ ಸೇರ ತವಕಿಸುವೆ   

ಕೊನೆ-ಮೊದಲಿಲ್ಲದ ಸಾಗರ
ನಿನ್ನ ಗುರಿ ನನ್ನದಾಗಲೆಂಬ
ಬಯಕೆಯ ಬೆನ್ನೇರಿ
ಸದಾ ಹರಿಯ ಯತ್ನಿಸುವೆ  
ಎಲ್ಲ ಮಲಿನವ ಹೊತ್ತು

ಏನನೂ ನುಂಗದೆ,
ಏನನೂ ಉಗುಳದೆ
ನಾ ಸಾಗ ಬಯಸುವೆ 
ನಿನ್ನಂತೆ...

ನಿನ್ನ ದಾಟುವರು 

ಹಲವು ತೀರ್ಥಯಾತ್ರಿಗಳು

ತೀರ್ಥದ ಮೇಲೆಯೇ 

ಪಯಣಿಸಿಹೆವೆಂಬ
ಅರಿವು ಅವರಿಗುಂಟೆ?
ಹಲವರ ಜೀವದ ದೌಡಿಗೆ
ನೀನೊಂದು ಅಡ್ಡಬೇಲಿ
ಕೆಲವರಿಗೆ ದಿಗಂತಗಳ
ಒಂದಾಗಿಸುವ ಸೇತುಬಂಧಿ

ನಿನ್ನ ಸಂಚಲನಕೆ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟು

ಮೈಮರೆತ ಕೆಲವೇ ಮಂದಿಗೆ 
ನೀನಾದೆ ಮಧುರ ನಿನಾದ...

ಭೂತದ ನೆರಳ
ನೀ ಹೊತ್ತು ತರಲಿಲ್ಲ
ಭವಿಷ್ಯದ ಛಾಯೆ
ನಿನ್ನ ಮೇಲಿಲ್ಲ...
ವರ್ತಮಾನದಲಿ 
ಜೀವಂತವಾಗಿರುವ
ಕಾಲಾತೀತಳು ನೀನು
ಕಾಲವನು ಗೆದ್ದವಳೆಂಬ
ಭ್ರಮೆ ಎಳ್ಳಷ್ಟೂ ನಿನಗಿಲ್ಲ...

ಎದೆ ಜರಿಯುವುದು
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನಿನ್ನ ಘರ್ಜನೆಗೆ
ಆಕ್ರಂದಿಸುವೆ, ಬೊಬ್ಬಿಡುವೆ

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಗಂಭೀರ ಮಂದಹಾಸ

ಜಗವ ಗೆದ್ದ ದೊರಯಂತೆ
ಪಾಶ ಹರಿದ ಗೂಳಿಯಂತೆ
ಮಗುದೊಮ್ಮೆ ಕೋಗಿಲೆಯಾಗಿ,
ಮತ್ತೆ ಪ್ರಸವಿಸುವ ಹೆಂಗಳೆಯಾಗಿ
ನೂರಾರು ಜೀವಜಂತುಗಳ ಧನಿಗೆ
ನೀ ಧನಿಯಾದೆ
ಸಾವಿರಾರು ಧನಿಗಳು ಸೇರಿ
ನೀನಾದೆ ಓಂಕಾರ ನಾದ
ಸೃಷ್ಟಿಯ ಜೀವದನಿ,
ಸ್ಥಿತ್ವದ ಮೂರ್ತರೂಪ...

ಅಲ್ಲಿ ಹಿಮಾಲಯದ
ತಪ್ಪಲಿನಲ್ಲಿ ಗಂಗೆಯಾಗಿ
ಇಲ್ಲಿ ಆಲ್ಪ್ ಕಣಿವೆಗಳಲ್ಲಿ ರೈನಳಾಗಿ
ಭೂಗೋಳದ ಬಂಧಿಯಾಗದೆ
ಕಾಲನ ಪಾಣಿಯೂ ಆಗದೆ
ಇರುವಿಕೆಯ ಸ್ನಿಗ್ಧ ಸ್ವರೂಪವಾದೆ
ಹರಿಯುವ ವರ್ತಮಾನವಾದೆ
ಇಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಆಮ್ಲ-ಜಲಜನಕಗಳ

ಸಂಯೋಗ ಸೂತ್ರವಾದೆ...? 

ನಗಬೇಡ
ವಿಜ್ಞಾನದ ಮೂಢತೆಗೆ!
ನಾಮದ ಅಂಕೆಗೆ
ಕಾಲನ ಬಲೆಗೆ
ನಿನ್ನ ಸಿಕ್ಕಿಸುವ
ಮನುಜ ಮೂರ್ಖತೆಗೆ!

ಅಣುರೇಣುಗಳಲಿ ಮಿಡಿಯುವ
ಓಂಕಾರ ನಾದವೇ,
ಸೃಷ್ಟಿಯ ಜೀವನದಿಯೇ
ನಿನ್ನಂತೆ ಹರಿಯಗೊಡಿಸೆನ್ನ
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಐಕ್ಯವಾಗಿ
ನನ್ನ ನಾ ಕಾಣುವವರೆಗೆ...

ಒಂದು ವಿಚಾರಣೆ...

ಮೊನ್ನೆ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ತಲೆಬಗ್ಗಿಸಿ ನಡೆಯುತಿದ್ದಾಗ
ಮಾರ, ನನ್ನ ಆಪ್ತ ಮಿತ್ರ, ಎದುರಾದ
'ಇದೇನಿದು, ಬರಬೇಗೆಯಲ್ಲಿ, ಬರಿಗಾಲಿನಲ್ಲಿ
ಎತ್ತ ನಡೆದಿರುವೆ? ಮನದಾಳದಲ್ಲಿ ಏನೋ 
ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ದಿಟವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ
ಏನದು ಮಿತ್ರ? ಚಿಂತೆಯೋ, ಬೇನೆಯೋ,
ಕೋಪವೋ, ಅಸಹ್ಯವೋ? ಗುರುತಿಸಲು
ಅಶಕ್ತ ನಾನು, ಕ್ಷಮೆ ಇರಲಿ' ಎಂದ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಾ
ಎವೆಯಿಕ್ಕದೆ, ಆದರೂ ಧೈರ್ಯ ಸಾಲದೇ...

"ಊರಿನೆಡೆಗೆ, ಸಾದ್ಯವಾದರೆ ಊರಿನೊಳಗೆ... 
ಹೇಗೆ ನನ್ನನು ವಕ್ಕಣಿಸಲೆಂದು ಯೋಚಿಸುತಿರುವೆ
ಬೆನ್ನ ಬಗ್ಗಿಸಿಯೋ ಇಲ್ಲ ಎದೆ ನಿಗುರಿಸಿಯೋ
ಕಣ್ಣ ಕುಗ್ಗಿಸಿಯೋ ಇಲ್ಲ ನಿನ್ನಂತೆ ಎವೆಯಿಕ್ಕದೆಯೋ

ನನ್ನ ರೋಮದ ಮೇಲಂತೂ ನನಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲ

ಸೆಟೆದು ನಿಂತು ಬಿಡುತ್ತದೆ ಎಷ್ಟೇ ಬೇಡವೆಂದರೂ
೨೦ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಾ ಇದ್ದೇನೆ
ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಹೇಗೆ ನಿಲ್ಲುವುದೆಂದು,
ಯಾರೂ ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ ಈ ಹಿಂದೆ ಎತ್ತ ನಡೆದಿಹೆನೆಂದು

ಹೊರಟಿಹೆನು ಮಿತ್ರಾ, ನನ್ನ ಒಡೆಯನನು

ಕೇಳಲು 'ನನ್ನ ಆತ್ಮವನು ನನಗೆ ಕೊಡು' ಎಂದು ..."

ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದ ಮಿತ್ರನನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾ
ಪಿಸುರಿದೆ ಅವನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ,
"ಮತ್ತೆ ೨೦ ವರ್ಷಗಳೇ ಬೇಕಾದಾವು,
ಅಥವಾ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು...
ಆದರೆ ಜಾರಿ ಇರಲಿ ಮಿತ್ರಾ,  ನಿನ್ನೀ ವಿಚಾರಣೆ,
ನನಗಾಗಿ, ನನ್ನ ಕದ್ದುಹೋದ ಆತ್ಮಕ್ಕಾಗಿ"
ಅವನ ಒದ್ದೆ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಮೂರ್ತಿ
ಮೂರ್ತವಾದಾಗ ನನಗೆ ಹಿತವೆನಿಸಿತು
ನಡುಹಗಲ ಸೂರ್ಯನ ಜಳಪೂ
ಬೆಳದಿಂಗಳ ಮುತ್ತಿನಂತೆ ಮುದವೆನಿಸಿತು...

interlocutor and the intuition

what are you made of?

i am made of your desires
have i ever dared to speak
the violent resolution of your desires?
no. but i do play with them, with words,
a romantic flirtation with violence
"i am made of your desires"
you laugh!
yes, you do!
but you don't disagree, do you?

what do you care for?

a bundle of perverse and guilty secrets
the real secrets, the taboo secrets...
do you need a figure of speach?
a dog bites a child in the arm
you don't shoot the dog
though you can, easily...
but you beat the dog to death
a terrible sequence of howls and thuds
you come back and take the child
in your hand covered in blood
the fact is, you know for sure
that the child has teased the dog...
yes, i care for my guilty secrets,
yes, i do!
the real secrets, the taboo secrets...

what are you ashamed of?

in fact, i repent nothing
and i am not ashamed of that
not even of my names,
mad, shit and ugly
indeed, a ruthless murderer
i am, yet, ashamed of something
yes, i am!
of my failure to live on the edge
i yawn silently at my own cost
of my inability to inhabit extremity
i sleep peacefully at mid-nights
yes, i am ashamed of my failure
to be alive like you, my interlocutor!

what you fear most?

not my own death, certainly not!
death is my dancing partner
with her arms around my neck
i learn my steps from her's
my movements are decided by her's
but yet i don't care who she is!
i fear not the loss of my power to dance
without a hand on my shoulder
i know my dance is a craft
like carpenting, like coffin-building
i am part of a tradition
in fact, i make tradition
i loose sleep, weight and even blood
to achieve my goal, a 'noble' goal
goal of making tradition
but i don't fear such loss
but i fear...
yes, i do!
the loss of my being,
like the one who just left the bar
disappeared and vanished in dark...
i fear the loss my self, my interlocutor!

i stay the way i am forever

this is my story
some call it a song
for a few, it's an epic
and for the lady of the house,
it is a(n auto) biography
for she feels, it is her story
but for me, it's my story
for i stay the way i am forever

i was born on this day
a few years ago
how many years ago?
that really doesn't matter
what matters to me is the day,
the day i was planted in
this dark corner of the house
where i stay the way i am forever

many sigh in irritation
when their eyes focus on me
they murmur with deep hatred
"this plant has grown sideways,
twisted, just slightly upward."
"it defies the rule of a straight plant"
"it isn't pretty at all"
"oh how ugly it is!"
but i stay the way i am forever

someone asks, 'why do you still keep it then?'
"i can’t discard a living thing!
i placed it in the dark corner
for it cant be seen by any"
responds the lady
to whom i belong as a property
a(n un)wanted property
that stays the way it is forever

there is an untold fact in the story
a truth that needs to be unraveled:
in fact, i mean, in truth,
she sees me as her representation!
the off-course parts of her life
are mirrored in me!
some days she is right on track
then there is a knock
by an unforeseen challenge...
she is knocked to the side
and again she tries to start all over...
that is where she sees her 'self' in me
for i stay the way i am forever

she feels that i mock at her
so she scowls at me and then shouts
'why are you not straight?
tell me, why are you not pretty?
oh shit, why are you not dead?'
she cries aloud but without help...
what can i do?
i stay the way i am forever