illusion and truth

I:
it's an illusion...
indeed, it is...
but not against truth...

We:
illusion?
and not against truth?
you speak of smile and laughter?
no, it can't be either...

I:
be quite for a while, I beg you...
and let your sight be opened
and your ears be alarmed
at least for a moment...

We:
remember, you were against laughter!

I:
Yes, I was! but not against truth!

We:
you aren't a liar!
yes, it can be either...

I:
illusion may be fact
but fact may not be truth...
they differ... and they are together
like father and mother...

We:
but we remind you
of your father's sperm!

I:
it's an illusion
indeed, it is...
but not against truth...

We: .........

I:
do you listen?
that strange noise within the 'Self'
like a plain crash on a barren gulf!

We:
yes, we do...
it turns into a great lamentation...
yes, we do...

I:...........

We:
do you listen?
there we are! laughing
not lamenting...

I:
yes, I do...
its not an illusion...
but against truth...

We:
but you were against laughter...
weren't you? is it also an illusion?

I:
your eyes are open!
and I am there, not in that illusion
neither in that lamentation...

We:
you are scared!
aren't you? scared of the truth...

I:
THE Truth?
illusion... again its an illusion...
yes, it is!

We:
your eyes are closed!
we see, that you are blind!
we cry... yes, we do...
and for you, we lament...

I:
please do lament for me...
if your cry can change the truth...
I laugh in my 'Self'
not for the changed truth
but for the unchanged illusion...

ಪಕೀರನ ಗೋಳು

ದಿಬ್ಬವನು ಕಂಡು ದೊಬ್ಬೆಂದು ನೆಲಕುರುಳಿ
ಸುತ್ತನಿಂತ ಪ್ರೇತಗಳ ಉಬ್ಬುಹಲ್ಲಿನ ಜಳಪಿಗೆ

ಕಿಟಾರನೆ ಕಿರುಚಿ ಕೇರಿ ಬಿಟ್ಟ ಗಳಿಗೆ

ಕಾಣಲಿಲ್ಲವೇ ಬಿಡುಗಡೆಯ ಕನಸು
ಬಡಕಲು ದೇಹದ ಈ ಪಕೀರ

ಅನ್ನವನು ಅರಸಿ ಹೊರಟ ಬಿಡುಬಾಯಿಗೆ
ದಿಗಂತದಾಚೆಯ ಬಿಳಿಚುಕ್ಕಿಯ ಬಯಕೆಯೇ
ನಡುಹಗಲು ನೀರನರಸಿ ಚಾಚಿದ ಬೊಗಸೆಗೆ
ಸಾಗರದಾಳದ ಸ್ಪುಟ ಹವಳದ ತವಕವೇ
ಅದಾವ ಇಂಗದ ದಾಹವೋ ಈ ಬೆತ್ತಲೆ ಪಾದಗಳ ಪಕೀರನಿಗೆ

ಅವ ಕರಿಯ, ಅದು ಅವನ ಮೈಬಣ್ಣ
ಅಲ್ಲಿ, ಊರ ಹೊರಗೆ ಅವ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು
ಅದೇ, ಉಪ್ಪಾರರ ಕೇರಿಯೊಳಗೆ
ಅದೂ, ನಮ್ಮ ದೇಶಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದ ದಿನವೇ
ಅಂದೇ ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಆ ಬರಿ ಮೈಯ ಪಕೀರ

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ? ಅದೊಂದು ಕೆಟ್ಟ ಶಬ್ಧ...
ಎಂದಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗದ ಕಟಿಣ ಪದಬಂಧ
ಸಾಯುತ್ತಾ ಚೆನ್ನಿ ಕೂಗಿದ್ದಳು, 'ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವಂತೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ
ಕಾಳುಸಂತೆಕೋರರ ಹೆಣ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ'
ಏನೊಂದೂ ಅರ್ಥವಾಗದೆ ನಕ್ಕಿದ್ದ ಆ ಬಿಡುಬಾಯಿ ಪಕೀರ

ಈಗ ಹಗಲಿಡೀ ಈತ ಅಲೆಯುವುದು ಊರ ಒಳಗೆ
ಮುದ್ದಿನ ಚೆನ್ನಿ ಇಲ್ಲೇ ತಾನೇ ಹೆಣವಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದು
ಶಾನುಭೋಗರ ಮಗನ ಪಂಚೆಯ ಮೇಲೆ!
ಚೆನ್ನಿಯ ಕನವೋ, ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಮರುಳೋ,
ಏನದು ಕೇರಿ ಬಿಟ್ಟು ಊರಲೆಯುವ ಈ ಪಕೀರನ ಗೋಳು?