Sunday, January 30, 2022

Schön, dass Sie da sind…

 

“Schön, dass Sie da sind”

I was amused, excited and also confused

What does it really connote?

I asked google, searching for the imminent

“Nice to have you here” google illuminated

No, certainly not that unadorned

I was convinced, it meant far beyond

For days and years, growing together

I was sure it was a voice from nowhere 

But from an inner-shrine of a friend

So deep and so beloved:  

“Schön, dass Sie da sind”

 

Our differences!

We are different, indeed to the core

And we love to celebrate that evermore

Owing each other no explanation

Not concerned of any fixed definition

Yet, it shouldn’t be deemed indecorous

And unduly familiar, because

We make each other to be heard:

“Schön, dass Sie da sind”

 

Our fragility!

We are fragile, of course we are

We try to sit down there on the floor

Suddenly we spring up to the mountain

But only to sit down on the ground again

Yes, our fragility makes it hard to sit down

But we do it, for we are concerned  

Not to let each other untouched:

“Schön, dass Sie da sind”

 

And our familiarity!

How much do we know each other?

Perhaps very little, or better than before

Does it really matter?

Aren’t we certain and clear

That it is very deep and dear

We cherish to be what we are

Because we belong to each other

Therefore, we dare to repeat the sound:

“Schön, dass Sie da sind”

 

[Notes: Prof. Martin Tamcke and I conversed very seldom in German. But there is one sentence that he never expressed in English but always whispered it in German with a profound intimacy and love, and he repeated it countless times. And the sentence was: Schön, dass Sie da sind… Each time he uttered these words, they deeply touched my inner-shrine making an everlasting impact on my very being. Perhaps it would be impossible to ‘translate’ this sentence into any human languages. Therefore, this poem attempts to transform, not the words of this sentence but the feelings and emotions that it imbibes, into a poetic musing. This is my heartfelt tribute to my dearly beloved teacher and friend Martin Tamcke. – GJ]  

 

Thursday, April 22, 2021

ಆ ದಿನ ಬರದೇ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ...

ಸದಾ ನಾನಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ
ಏನಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಅಂದು ಆ ದಿನ ಬರದೇ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ?
ನೀನೆನ್ನ ಮನೆ-ಮನದ ಹೊಸ್ತಿಲ ತುಳಿಯದಿದ್ದಿದ್ದರೆ?
ನಿನ್ನೊಡನೆ ಬದುಕನುಣುವ ಭಾಗ್ಯ ಲಭಿಸದಿದ್ದಿದ್ದರೆ?

 
ಸಾಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ ದಿಢೀರನೆ 
ಉಸಿರು ನಿಂತುಹೋಗಿ
ಆದರೆ ಬದುಕುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ದೇವರಾಣೆ
ಹೀಗೆ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿ...

Saturday, June 20, 2020

ಅಪ್ಪಾ...


"ಅಪ್ಪಾ" ಎಂಬ ಎರಡಕ್ಷರದಲಿ
ಅದೇನು ಮಾಯೆಯಡಗಿಹುದೋ!

ಅಮ್ಮನಂತೆ ಅಪ್ಪಿ ಹಿಡಿದು "ಮಗನೇ" ಎನ್ನಲಿಲ್ಲ
ಮಡದಿಯಂತೆ ಮೈಸವರಿ "ಐ ಲವ್ ಯೂ" ಎನ್ನಲಿಲ್ಲ

ಆದರೇನಂತೆ...

ನಾ ಬಿದ್ದಾಗ ಹಿಡಿದೆತ್ತುವ ನಿನ್ನ ತೋಳ್ಗಳೇ ಸಾಕೆನಗೆ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದು ನಡೆಯಲು

ನಾ ಗೆದ್ದಾಗ ನಿನ್ನ ಕಣ್ತುಂಬುವ ಅಶ್ರುಬಿಂಧು ಸಾಕೆನಗೆ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಗೆದ್ದು ಬರಲು...

ಉಸಿರೊಳಗೆ ಉಸಿರಾಗಿ ಚಿರಕಾಲ ಉಳಿದಿರು
ಓ ಎನ್ನ ಜೀವದಾತ...

Thursday, April 23, 2020

ಒಲವಿನೊರತೆ...


ನಿಮಿಷಗಳು ವರುಷಗಳು ಉರುಳುತಿರಲೇನು 
ನಿಲದೆ ಹರಿವ ಒಲವಿನೊರತೆ ನೀನು-ನಾನು 

ತೂಫಾನು ಬಿರುಬಿಸಿಲು ತಟ್ಟಿದರೂ ನಮ್ಮೊಡಲು 
ನಮಗಿಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ ಯಾವ ಚಿಂತೆ-ದಿಗಿಲು 

ಆ ದೇವನೆಮ್ಮ ಒಲವಿನೊಸರಾಗಿರಲು 
ಅದಾವ ಸುಳಿಯ ಭೀತಿಯೇಕಿನ್ನು?...   

Sunday, March 22, 2020

ದಾಂಪತ್ಯ...


ಮದುರ ಮೈತ್ರಿಯಲಿ 
ಸದರ ಸಲುಗೆಯಲಿ 
ಬೆಸೆದ ಬೆಸುಗೆಯಿದು 
ಸದಾ ಹೊಸತು ನಮ್ಮೀ ದಾಂಪತ್ಯ 

ಯಾರ ಈರ್ಷ್ಯೆಗೂ ಮುರಿಯದ 
ಯಾವ ಕ್ಲೇಶಕೂ ಮಣಿಯದ 
ದೇವನೊಲುಮೆಯ ತಬ್ಬಿ ನಿಂತಿಹ 
ದಿವ್ಯ ಮಿಲನ ನಮ್ಮೀ ದಾಂಪತ್ಯ

Monday, May 13, 2019

ಮೋಡದೊಳಗಣ ಮೋಡವಾಗಿ...

  
ಮೋಡಗಳತ್ತ ಕಣ್ಣಾಯಿಸಿದಾಗ ನಾನಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ 
ನನ್ನ ಪ್ರೇಮವಿನ್ನೂ ಸಾಗಬಲ್ಲದೆಂದು 
ಮೋಡದೊಳಗಣ ಮೋಡವಾಗಿ ಭ್ರಮಿಸುತ್ತೇನೆ 
ನಿನ್ನೊಡನೆ ನಿರಂತರತೆಗೆ ನಾ ಹಾರಬಲ್ಲೆನೆಂದು
ಹಾರುತ್ತಾ ತೇಲುತ್ತಾ ನಿನ್ನೊಡನೆ ಅನಂತವನು ಸೇರಬಲ್ಲೆನೆಂದು

ಕೋಣೆಯೊಳಗಿಂದ ಹೊರಬಂದು ನೋಡೊಮ್ಮೆ ಮೋಡಗಳ 
ನೆನಪಿರಲಿ, ಮೋಡದೊಳಗಣ ಮೋಡವಾಗಿ ನಾನಿರುವೆನೆಂದು 
ನಿನ್ನ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ತೇಲುತಿರುವೆ ಮೋಡವಾಗಿ 
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣ ಹನಿಯ ಸವಿಯ ನೋಡಲೆಂದು 
ಅದೇ ನನ್ನೊಡಲ ತೃಷೆಯ ತಣಿಸೋ ಅಮೃತಬಿಂದು   

ನಿನ್ನ ಕುಸುಮನೇತ್ರದೊಳಗೆ ಕಾಣುವುದೊಂದು ರಮ್ಯ ಜಗತ್ತು 
ಅಲ್ಲಿ ತುಂಟಚೇಷ್ಟೆಯಿದೆ, ಕೊಳಕು-ಕಪಟ ಲವಲೇಶವಿಲ್ಲ
ಕೊಂಡೊಯ್ಯಲೇ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮೋಡಗಳ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಹೊತ್ತು?
ನಿನ್ನ ಕೆಂದುಟಿಯಂಚಿನ ಮುದ್ದು ನಗುವೇ ಹೇಳಿದೆಯಲ್ಲಾ 
ಆ ಮೋಡಗಳಂತೆ ನೀನೂ ಕೂಡಾ ಯಾರಿಗೂ ಸೇರದಾ ಸ್ವತ್ತು 

ಗೆಳತೀ, ಬರುವೆಯಾ ನನ್ನೊಡನೆ ಒಂದು ವಿಹಂಗಮ ಯಾತ್ರೆಗಾಗಿ? 
ಚಲಿಸೋಣ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಪ್ರೇಮಜಲವ ಹೊತ್ತ ಮೋಡಗಳಾಗಿ 
ನೀ ನನ್ನವಳಾಗುವಿ ಎಂಬ ಹುಚ್ಚುಭ್ರಮೆ ನನಗಿಲ್ಲ, ತಿಳಿದಿರಲಿ
ನಿನ್ನೊಡನೆ ವಿಹಂಗಮಿಸುವ ಒಂದೇ ಬಯಕೆ ಸದಾ ನನ್ನೆದೆಯಲಿ 
ಬೇಡವೆನ್ನದಿರು ಗೆಳತೀ, ಬಾ ಅನಂತದಲಿ ಹಾರುವ ಮೋಡವಾಗಿ... 
 

Saturday, March 15, 2014

Women of the Walls...


 Rahel's Tomb” my 'eternal' abode
There is eternal silence, so I hoped
Yes, there is silence, pure and innocent
Yet, I am disturbed by the silent
whispers outside my tent
I finally broke the walls of my house
when the whispers turned cries and screams
Now I stand outside my broken walls
Surprised to stand in-between two yeoman walls

On my left, I see a huge wall
Men standing, very small
I long to touch the mighty stones
to read the stories of my ancestors
I see my sisters longing too
to feel the divine from the close
Prohibited! I am terribly shocked!
My sisters are prohibited in their own land
to see the mighty presence of their own God!

I now turn to the other side
to find my sisters on the country yard
I see another mighty wall
Prohibited! I am terribly troubled!
I am prohibited of meeting my friend!
Oh, how dearly I long to dance with her...
I dreamed long to sing with her...
But we are prohibited to meet each other!

Yet, I hear their shouts to touch the wall
And I hear their screams to break the wall
But they stand helpless, just like me
I am dead and buried next to their bodies
And they are buried alive next to my body
My spirit joins them singing and dancing
standing next to the separating wall
My soul joins their chorus shouting and protesting
leaning towards the temple wall

Oh, how dearly I long to see
the day we're finally free
No wall might prohibit us
from standing before divine refuge...

Sunday, April 21, 2013

love, faith and the clouds...

when i look at those clouds in the sky
i have faith in my love that sets me free
i feel, i am that moving cloud
just flying into an everlasting end
into an eternal universe with you, my love

if you see the clouds there above in the sky
remember that it is me
taking a ride to see you from above
to feel the beauty in your eyes below
that sets me free from pain and misery

when i look into your eyes, i see a different world
when i stare deep in your eyes, i am set free like a cloud
each time i look at your eyes, i am newly born
in a new world, a world of peace and solace

i always look into those clouds
an intimate memory i have with them
they sing a new song for me, so melodious
a song of love, they carry from you
taking me into a new world, where love alone rules

i want to share my world with you
i want you to open your eyes and see my new world
i want you to believe that it is our world, a real world
when you see the moving clouds in the sky,
i assure you, it was me trying to bring you to our new world

our worlds are no more separated
we are one, one body, one world and one poem
we are set free, just like those clouds
do you remember, how close we were
sharing the same time through our gentle voices
though our bodies could never touch each other?

i knew that you were in the arms of another
but for my love to you, how does it matter?
such a twist of our fate cannot keep our souls apart
whether our bodies meet one day or not
i am sure that we stand there before God silently
giving thanks for making us to love unconditionally

do you believe that the time will come soon
when the natural flow of our love will reign supreme?
God will set the time that is right for us
we should wait, we will have to
for our own sanity, for our own sanctity

do you look at those clouds?
they will kiss the earth, when their time comes
until then they keep moving...
in love, there is no going back
we must keep moving, constantly believing...


Tuesday, March 26, 2013

ಕನಸಿನೊಡನೆ ಒಂದರೆಕ್ಷಣ...

ಇಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಿರುವೆ
ನಿನ್ನೊಡನೆ ಒಂದರೆ ನಿಮಿಷ ಮಾತಾಡಲೇ ಬೇಕೆಂದು
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು, ಕಣ್ಣೀರು ಹರಿಯುವ ಮುನ್ನ
ಮಾತು ಜಗಳದಲಿ ಕೊನೆಯಾದರೆ ಕ್ಷಮೆಯಿರಲಿ
ಕಡೆಗೆ ಕೇಳಲು ಕಷ್ಟ, ಈಗಲೇ ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡು ನನ್ನ

ಕನಸೇ, ಕೇಳಿಲ್ಲಿ, ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನದೊಂದು ಪುಕಾರು
ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲಾ ರಮಿಸಿ ಮುಂಜಾವಿಗೆ ಮಾಯವಾಗುವ
ನಿನ್ನ ಪರಿ ನನಗೊಂದು ಅರ್ಥವಾಗದ ವಿಚಿತ್ರ ಒಗಟು
ಈಗೀಗ ಕಣ್ತೆರೆಯಲೂ ಭಯ, ಎಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಮದುರ
ಮಾರ್ಧವತೆ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಮೌನವಾಗುವುದೋ ಎಂದು

ಹೇಳು, ಯಾಕೆ ನನ್ನೊಳಗಿಂಥಾ ಅಪರಾಧಿ ಭಾವ?
ಧರ್ಮದ ಸೂಕ್ಷ್ಮಾತಿಸೂಕ್ಷ್ಮಗಳ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟವಳು ನೀನೇ ತಾನೇ?
ನೀತಿ-ನ್ಯಾಯಗಳ ಗಾಳಕ್ಕೆ ಸಿಗದ ಗಂಧರ್ವ ಕನ್ಯೆ ನೀನು
ಎಂದಲ್ಲವೇ ನಿನ್ನ ಅಷ್ಟೊಂದು ನಂಬಿದೆ, ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ?
ಹೇಳು, ನನ್ನನೀ ಪರಿ ಕಾಡುವುದರ ಮರ್ಮವಾದರೂ ಏನು? 

ನೀನೊಡನಿರುವಾಗ ಜಗತ್ತು ಅದೆಷ್ಟು ಸುಂದರ
ಎಲ್ಲವ ಮೀಟುವ ಎಲ್ಲರ ಮೀರುವ ಅತೀವ ಛಲ
ಯಾರ ಅಂಕೆಗೂ ನಿಲುಕದೆ ನಿರಾತಂಕವಾಗಿ
ಏರುತ್ತಾ, ಹಾರುತ್ತಾ, ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿ ಪದತಟ್ಟುವ ಬಲ
ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಾಗ ಮತ್ತದೇ ಬೀಭತ್ಸ ಸತ್ಯ, ನೀ ಜೊತೆಯಲಿಲ್ಲ... 

ಇಂದು ನೀ ನೀಡಲೇಬೇಕು, ಕಡೇ ಪಕ್ಷ ಒಂದಾದರೂ ಸಬೂಬು
ಕನಸು ನೀ ಕನಸಾಗಿಯೇ ಸಾಯುವ ತವಕವೇ?
ಅಲ್ಲ, ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ನನಸಾದೇನೆಂಬ ಭಯವೇ?
ಇಲ್ಲ, ಇವನಿಗೆಲ್ಲಿ ಅರಸನಾದೇನೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯೇ?
ಹೇಳು, ಯಾಕೀ ಪರಿ ನನ್ನ ಸಾಯಗೊಡದೆ ಕೊಲ್ಲುವೆ?

ಉತ್ತರ, ಸಬೂಬು ಇಲ್ಲದಿರೆ ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು,
ಪಾಪ, ನನ್ನಂತೆ ನೀನೂ ಅಸಹಾಯಕಳೋ ಏನೋ
ನಿನ್ನೊಳಗೂ ಉಂಟೇನೋ ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಾವಿರ ನೋವು
ಆದರೊಂದು ಬೇಡುವೆ ನಿನ್ನ, ಇಲ್ಲ ಎನ್ನದಿರು ಕನವೇ,
ನಿನ್ನದೇ ಆಲಾಪನೆಯಲ್ಲಿ ಸದಾ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗಿಬಿಡುವ
ಕಣ್ತೆರೆಯದೇ ಕನವರಿಸುವ ಕಲೆಯೊಂದ ಹೇಳಿಕೊಡುವೆಯಾ ನನಗೆ?


Friday, January 18, 2013

ಸಾವು ಮತ್ತು ನೀನು...

ಬಯಸಿದ್ದು ಬಾರದೆ ಬರೇ ಭಯವೇ
ಬದುಕ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಬಂದಾಗ
ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದ ಆ ಎದೆಯನ್ನು ಆಲಂಗಿಸಿದ್ದು
ಪ್ರಜಾಪತಿಯ ಪೌರುಷವೂ ಅಲ್ಲ
ಪಾದ್ರಿಯ ನೀತಿಬೋಧೆಯೂ ಅಲ್ಲ
ತಾತ್ವಿಕನ ನೇತಿಪ್ರೇತಿಗಳೂ ಅಲ್ಲ
ಪ್ರೀತಿ-ಸಂಗಾತಿಯಂತೂ ಮೊದಲೇ ಅಲ್ಲ
ಅದು ಬಯಕೆ ಪರಿದಿ ಮೀರಿದ ಆ ಸಾವು
ಜನುಮದಷ್ಟೇ ದಿಟವಾದ ಜೀವದಷ್ಟೇ ಸವಿಯಾದ
ಸದಾ ಸನಿಹನಿಂತ ಸಂಗಾತಿ ಆ ನಿನ್ನ ಸಾವು

ರಾಜನೀತಿಯಲಿ ಅನೀತಿಯದೇ ರಾಜ್ಯಭಾರ
ಪ್ರಜಾಪತಿ ಇಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನಲ್ಲ ಇಬ್ಬರಲ್ಲ
ಪಾದ್ರಿಗಳೋ, ಬೀದಿ ತುಂಬಾ ಅವರದೇ ಹಾವಳಿ 
ಉಪದೇಶಕರಿಗೆ ಕೊರತೆಯುಂಟೇ ನಮ್ಮೂರಲಿ
ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಫರ್ಲಾಂಗಿಗೊಬ್ಬರಂತೆ
ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನ ಬಗೆಬಗೆಯ ಕಾಮದ ಜೊಲ್ಲಿಗೆ
ಅನಿವಾರ್ಯ ಸೆರಗು ಚಾಚುವ ಸೂಳೆ
ಸಾವನ್ನು ಇಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರೇಮಿಸುವ ಹಸುಳೆ
ನೀ ಮಾತ್ರ ಇಲ್ಲಿ ಈಗ ಒಬ್ಬಳೇ...

"ನೋವೆಲ್ಲಾ ಕೊನೆಯಾಗುವ ಒಂದೇ ಮಾರ್ಗ
ಸಾವಲ್ಲದೆ ಇನ್ನಾವುದು ಹೇಳೋ ಮಿತ್ರ"
ಒಗಟು ಒಗಟಾದ ನಿನ್ನ ಒರಟು ಹುಂಬುತನಕ್ಕೆ
ಮರುಗಿ ನಾ ನಿನ್ನ ಬಯ್ಯುವೆ, ಗುದ್ದುವೆ
ನಿದ್ದೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಾದಾಗ ಒಳಗೊಳಗೇ ನಡುಗುವೆ 
ಸದ್ದು ಮಾಡಿ ನಿನ್ನ ಕೂಗಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ
ಸಾವ ಅಪ್ಪಿರುವವಳಿಗೆ ಯಾವ ಕೂಗು ಏನಂತೆ
ಸದಾ ಸುಖಿಯಾಗಿರುವ ನಿನ್ನ ಬಯಕೆ
ಸಾವಿನಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ತಿಯಾಗುವುದೇ?

"ಯಾಕಾಗದು? ಯಾಕಾಗಕೂಡದು?
ಸಾವು ಜೀವದ ಕೊನೆಯಾದರೆ
ಬುದ್ಧ, ಗಾಂಧೀ, ಕ್ರಿಸ್ತರು ಹುಟ್ಟಿಯೇ ಇಲ್ಲ"
ನಿನ್ನೀ ಬೋಧಕ್ಕೆ ಏನನ್ನುವರೋ ನಮ್ಮ ಪ್ರಜಾಪತಿಗಳು 
ರಾಜನೀತಿಯಲಂತೂ ಈ ಚರ್ಚೆಗೆ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲ
ಪಾದ್ರಿಗಳಿಗೀ ಪಾಶಾಂಡ ತರ್ಕ ಸಂಬದ್ಧವಲ್ಲ
ಮೋಹಿ ಪ್ರಿಯಕರ ಇನ್ನೂ ಅಮಲಿನಿಂದಿಳಿದಿಲ್ಲ
ನೀ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಿರುವೆ, ಅಭೀತ ನಿರಾಳ 
ಸಾವ ಬಿಗಿಹಿಡಿದ ನೀನೀಗ ಒಬ್ಬಂಟಿಯೇನಲ್ಲ...

Thursday, December 13, 2012

a snowy-winter-day...

it’s now winter again
after spring, summer and autumn
the winter is back again
a season my dream was born
yes, it was a snowy-winter-day

white, white, and white…
how i wondered day and night
can be a dream delivered
outside of a dark closet?
a dusky dream with snowy-light?

everything is possible
in this snowy-white-land
cubby-holes turn into sea-shores
and temples into thug-bars
no wonder, if dream becomes decease

it was a snowy-winter-day
a day my dream was born
and it is now back again
a snowy-winter-day, a day my dream is torn
between living and leaving

birth was not an easy course
as a mother, i was aware of this
but birth in a snowy-white-day!?
i saw the snowstorm ruling out
the power of my child in a gloomy-dark-night

why lament the snowy-winter-day
why curse the deceased dream this way
what have i brought along to lament
what am i leaving behind to curse
just strive to survive another snowy-winter-day